“Toen ik hoorde dat mijn vader de diagnose Huntington kreeg, wist ik vrij snel dat ik mij wilde laten testen. Daarentegen vonden de meeste vrienden en familieleden dat ik de stomste beslissing van mijn leven nam en dat ik mij drama op de hals haalde omdat er niks met mij aan de hand was. Ze snapten niet dat ik van die onzekerheid af wilde, dat ik daar niet mee kon leven. Ik ben in 2008 het traject ingegaan en heb daar tot op de dag van vandaag geen spijt van.”